Perché le nostre energie ancestrali sono così importanti per tutti noi? Perché esse influenzano direttamente il modo in cui viviamo le nostre vite. I nostri antenati possono non esserci più fisicamente nei loro corpi, ma continuano ad esistere nei nostri. In ogni nostra singola cellula noi portiamo il sacro patrimonio di migliaia di generazioni che crearono il materiale genetico lasciatoci dai nostri antenati. Loro non solo sono vivi nei nostri corpi, ma i loro spiriti possono assisterci nella nostra vita quotidiana.
In una serie di ricerche svolte nel 2010 e pubblicate in the European Journal of Social Psychology, sono state comparate le persone che pensavano ai loro antenati con quelle che non lo facevano, prima di partecipare nei vari problem-solving ed i test sull’intelligenza. Gli studi effettuati miravano a misurare l’efficienza dell’individuo nell’affrontare le sfide delle nostre vite quotidiane.
I risultati della ricerca hanno mostrato, senza ombra di dubbio, che le persone che si sono rivolte ai loro antenati prima dei test hanno ottenuto risultati notevolmente migliori. La riconnessione con le energie ancestrali ha assicurato agli partecipanti prestazioni intellettuali migliori ed ha aumentato la loro capacità di trovare soluzioni. In altre parole – la connessione con i nostri Avi, anche solo con il pensiero e l’immaginazione – aumenta la nostra capacità di affrontare le sfide della vita più facilmente e con più confidenza. Interessante è che i test hanno fornito gli stessi risultati sia quando i partecipanti conoscevano i loro antenati, sia quando no. In ogni situazione, semplicemente pensando ai propri avi forniva alle persone un notevole vantaggio.
Ora possiamo vedere più chiaramente che le tribù “primitive” su tutto il nostro pianeta che venerano i loro antenati la sanno “ di gran lunga più di noi”!
Quando teniamo i nostri Avi nei nostri cuori e nelle nostre menti siamo davvero molto più capaci di risolvere i puzzle emotivi, mentali e fisici che la vita ci offre.
Gli sciamani sanno che tutti noi siamo collegati e facciamo parte dell’Uno. Questa stretta connessione ci permette di usufruire della saggezza immagazzinata dagli altri. Riconoscendo questo fatto cominciamo a vedere il mondo in una nuova prospettiva. Le illusorie barriere dell’Occidentale paradigma culturale che ci separano dal mondo della natura cominciano a cadere e noi siamo di nuovo capaci di relazionarci con il mondo nel modo in cui lo facevano i nostri antenati sciamanici.
I popoli indigeni sono generalmente gli animisti. L’animismo crede che non solo le persone, ma tutte le cose hanno l’anima – la propria forza vitale e la coscienza.
Questo significa che tutte le cose sono vive e coscienti (sebbene in modo diverso da quello umano); tutte le cose – gli animali, le piante, le rocce, i fiumi le montagne. Anche gli uragani, i temporali e gli incendi.
In realtà, l’animismo non è una credenza, è una esperienza personale.
Lo sciamanesimo è essenzialmente l’applicazione dell’animismo.
Le persone praticarono lo sciamanesimo nella grandissima parte della storia dell’umanità. Lo sciamanesimo è una pratica sorprendentemente vecchia.
E’ solo negli ultimi migliaia di anni, relativamente e recentemente nella storia della nostra specie, che abbiamo girato le spalle allo sciamanesimo. Questo è accaduto con la fondazione delle prime culture basate sul concetto dello stato, circa 6 mila anni fa (il periodo che noi erroneamente chiamiamo la nascita della “civilizzazione”).
Noi non abbiamo abbandonato semplicemente lo sciamanesimo, abbiamo combattuto anche le guerre per mantenerlo vivo. Con l’aiuto delle religioni e delle idee politiche, le culture sciamaniche venivano sistematicamente distrutte.
Tempo addietro, lo sciamanesimo era il nostro stato naturale, il nostro modo di vivere. In tutto il mondo.
In realtà, l’idea delle tribù indigene che praticano lo sciamanesimo è un’idea molto distorta. Lo sciamanesimo non è una religione. Nelle tribù indigene tutte le persone vivevano lo sciamanesimo, non era una cosa che si faceva solo per una parte della giornata, questo era il loro vero modo di essere, il modo in cui si approcciavano al mondo attorno a loro, in ogni momento della giornata e della notte. Lo sciamanesimo è il nostro stato naturale.
Dlaczego energie naszych przodków są tak bardzo ważne dla nas? Ponieważ wpływają one bezpośrednio na sposób, w jaki my przeżywamy nasze obecne życie. Nasi przodkowie mogą być już nieobecni w ich ciałach fizycznych, jednakże nadal istnieją oni w naszych. Każda nasza nawet pojedyncza komórka zawiera święte dziedzictwo i bogactwo tysięcy pokoleń, które wykreowały nasz materiał genetyczny pozostawiony nam przez naszych przodków. Nie tylko żyją oni nadal w naszym ciele, ich duchy i energia może nam towarzyszyć i wspierać nas w naszym codziennym życiu.
Podczas szeregu przeprowadzonych w 2010 roku badań, opublikowanych w European Journal of Social Psychology, porównano osoby, które myślały o swoich przodkach z tymi, którzy tego nie robili, przed wzięciem udziału w różnych testach typu problem- solving oraz testami na inteligencję. Studio to miało na celu pomiar wydajności i indywidualnej zdolności rozwiązywania problemów, przed którymi stawia nas nasze codzienne życie.
Otrzymane wyniki wykazały, bez cienia najmniejszej wątpliwości iż osoby, które zwróciły się do swoich przodków przed przystąpieniem do testów uzyskały o wiele lepsze wyniki. Połączenie się z ancestralnymi energiami zapewniło uczestnikom lepszą wydajność intelektualną i zwiększyło ich zdolności w znajdywaniu rozwiązań.
Mówiąc krótko – połączenie z naszymi Przodkami, nawet tylko myślą lub przy pomocy wyobraźni – umożliwia nam łatwiejsze sprostanie rzucanym nam przez życie wyzwaniom. Interesujący jest fakt iż testy były lepsze zarówno w przypadku gdy uczestniczy znali swoich Przodków, jak również i nie. W każdym przypadku, po prostu myśląc o energii swoich Przodków, osoby uzyskiwały ogromne korzyści.
Możemy teraz stwierdzić z całą pewnością, iż plemiona „prymitywne” na całym świecie, które czczą swoich przodków „wiedzą o wiele więcej od nas”! Utrzymując kontakt z naszymi Przodkami w naszych sercach i umysłach jesteśmy naprawdę otwarci i zdolni do rozwiązywania emocjonalnych, umysłowych i fizycznych puzzli, które życie nam oferuje.
Szamani na całym świecie wiedzą iż jesteśmy wszyscy połączeni i jesteśmy częścią Jednego Źródła. Ta ścisła koneksja umożliwia nam wykorzystywanie mądrości i wiedzy zmagazynowanej przez innych. Uznając ten fakt zaczynamy postrzegać świat z nowej perspektywy.
Iluzoryczne bariery kulturowych paradygmatów świata zachodniego upadają i zaczynami być ponownie w stanie relacjonować się ze światem w sposób identyczny jak to robili nasi szamańscy przodkowie.
Rdzenne plemiona w różnych częściach świata „wyznaje” animizm. Animizm to pogląd, który uznaje iż nie tylko ludzie, ale wszystko, posiada duszę – własną siłę życiową i świadomość.
Powyższe oznacza iż wszystko jest żywe i świadome (jednakże w sposób odmienny od naszego, ludzkiego). Wszystko – zwierzęta, rośliny, skały, rzeky i góry. Huragany, burze i pożary…
W rzeczywistości, animizm to nie jest kwestia poglądów ani przekonań, to osobiste doświadczenia.
Szamanizm, mówiąc bardzo ogólnie, polega na praktycznej aplikacji animizmu.
Od zarania dziejów ludzie uznawali szamanizm, który jest wyjątkowo antyczną praktyką.
Wyłącznie w kilku ostatnich tysiącleciach, czyli stosunkowo niedawno w skali historii naszej rasy, odwróciliśmy się plecami do szamanizmu. Nastąpiło to podczas powstawania pierwszych kultur opartych na koncepcji miast – państw, około 6 tysięcy lat temu (w okresie, który błędnie nazywamy początkiem „cywilizacji”).
Nie opuściliśmy jednak z łatwością szamanizmu, toczyliśmy o niego zacięte walki i wojny, pragnąc go utrzymać żywym. Przy pomocy różnych religii i idei politycznych, kultura szamańska była systematycznie unicestwiania.
W odległej epoce szamanizm stanowił nasz stan naturalny, nasz sposób życia. Na całym świecie.
W rzeczywistości, idea iż rdzenne plemiona praktykują szamanizm jest bardzo niepoprawna i myląca. Szamanizm nie jest religią. W rdzennych plemionach wszystkie osoby po prostu żyły według zasad szamanizmu, to nie była rzecz, którą się praktykowało o określonej porze dnia, to był ich sposób życia, sposób ich relacjonowania się z otaczającym ich światem, o każdej porze dnia i nocy. Szamanizm jest naszym naturalnym stanem i sposobem życia.
